Zaterdag 17 september, 20 u

SINT-MAARTENSKERK
TOURINNES-LA-GROSSE

La perfection

Orchestre Royal de Chambre de Wallonie
Soloist: Irina Lankova, piano

PROGRAMMA:

Felix Mendelssohn (1809-1847), Symphonie nr. 2 in D
Johann Sebastian Bach (1685-1750), Concerto voor klavier en orkest nr. 7 in g, BWV 1058
Felix Mendelssohn (1809-1847), Symphonie nr. 7 in d

Het is moeilijk ons vandaag voor te stellen dat één van de beroemdste componisten, Johann Sebastian Bach, na zijn dood in de vergetelheid is geraakt. En toch, met de komst van het classicisme in 1750, verdwenen zijn werken om pas 70 jaar later terug te keren naar concertpodia, dankzij Felix Mendelssohn. Mendelssohn leerde Bach kennen via zijn leraar Carl Friedrich Zelter die “de Bachmethode” (“L’Art de l’écriture pure en musique” geschreven door Zeltlers leraar en Bachleerling, Johann Philipp Kirnberger) gebruikte om het 10-jarige wonderkind te leren componeren. Tussen 1821 en 1823, toen hij 12-14 jaar was, schreef Mendelssohn als compositie-oefening 12 symfonieën voor strijkers.

De tweede van deze 12, symfonie nr. 2 in D, hoort u vanavond. Ze volgt het model van de symfonieën in 3 delen van Carl Philipp Emanuel Bach, maar zit vol contrapuntisch uitgewerkte melodieën, in navolging van diens vader.

Wanneer Mendelssohn later de muziek van Haydn leert kennen, zal hij zijn symphonisch model bijwerken: symphonie nr. 7 in d bevat 4 delen, een extra menuet. Ook in deze symphonie hoort u de contrapuntische stijl en in het laatste deel zelfs de fugatische stijl die hij leerde van Bach.

Het concerto in g van Johann Sebastian Bach, gecomponeerd in 1738 in Leipzig, is de klavierversie van zijn vioolconcert BWV 1041. De structuur van het originele werk is geschoeid op Italiaanse leest met zijn drie karakteristieke bewegingen: levendig, langzaam, levendig. Bach balanceert perfect de passages gewijd aan de tutti en de solist: in plaats van het materiaal van de solist tegenover dat van het orkest te zetten, zijn de twee sterk geïntegreerd, waarbij de solist motieven uitwerkt die voor het eerst door het orkest werden geïntroduceerd, en vice versa. Bachs schriftuur wordt in het hele werk gekenmerkt door zijn uitgewerkte polyfone textuur, een breed register van imitaties en door de verfijning van zijn architectuur.

Irina Lankova, piano

« Irina Lankova zal ervoor zorgen dat u van klassiek houdt», bevestigt l’Echo. Met natuurlijke charisma en grote gevoeligheid geeft Irina Lankova een persoonlijke en frisse kijk op het klassieke pianorepertoire. Haar recitals worden wereldwijd geprezen en onderscheiden zich door expressieve, poëtische interpretaties, een rijk kleurenpalet en een grote klankkwaliteit.

Door de internationale pers beschreven als een pianiste met een “echt poëtische toets” (The Independent) en een spel van “oneindige kleuren” (La Libre Belgique), woont Irina Lankova al meer dan twee decennia in België, terwijl ze op prestigieuze podia speelt over de hele wereld: Carnegie Hall in New York, Wigmore Hall in Londen, Salle Gaveau in Parijs, Flagey in Brussel, Piano Folies, Sagra Musicale Umbra, Cidades das Artes in Rio, enz.

Irina Lankova studeerde summa cum laude af aan de Gnessine School in Moskou en aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Ze kreeg les van de grote meesters van de Russische school, zoals Evgenij Mogilevsky, zelf een leerling van Heinrich Neuhaus, en kreeg later persoonlijk advies van Vladimir Ashkenazy. Als erfgename van de Russische school hecht ze het grootste belang aan de klankkwaliteit en frasering, en wordt ze erkend voor haar kleurrijke palet en de lyrische aard van haar interpretaties: “Ze werkt op zeer rijk sonoor canvas en roept sferen op met een onbetwistbare autoriteit.” (The Independent)

Site : https://www.irinalankova.com/ 

Orchestre Royal de Chambre de Wallonie

Het Orchestre Royal de Chambre de Wallonie (ORCW, Koninklijk Kamerorkest van Wallonië) is het oudste Belgische kamerorkest en staat bekend om zijn uitmuntendheid.

Het ensemble, opgericht in 1958 onder de naam Les Solistes de Bruxelles door violiste Lola Bobesco, werd Ensemble d’archets Eugène Ysaye en tenslotte Orchestre Royal de Chambre de Wallonie, werd gedirigeerd door violisten als Philippe Hirshhorn, Jean-Pierre Wallez, Georges Octors en Augustin Dumay. Pianist Frank Braley was van 2014 tot 2020 muzikaal leider. Sinds 2020 volgt Vahan Mardirossian hem op. Het ensemble treedt ook regelmatig op onder leiding van zijn viooldirigent, Jean-François Chamberlan.

Het orkest is een vaste partner van de Internationale Muziekwedstrijd Koningin Elisabeth van België. Naast talrijke uitvoeringen in België, in het Waalse Gewest – in het bijzonder in Bergen waar het zijn residentie heeft gevestigd – en in Brussel (Palais des Beaux-Arts, Flagey), trad het ensemble op in gerenommeerde zalen en in het kader van gerenommeerde festivals zoals het Concertgebouw in Amsterdam, het Théâtre des Champs-Élysées in Parijs, La Folle Journée in Nantes, het Festival in Menton, maar ook in verschillende culturele hoofdsteden.

De ORCW is een vaste gast op het Max Festival.