Zondag 18 september, 6 u
SINT-MAARTENSKERK
TOURINNES-LA-GROSSE
Tussen hemel en aarde
Polyfone gezangen a capella
Vocaal ensemble Vocem Flentium, onder leiding van Arnout Malfliet
Vocem Flentium stelt u dit concert voor als een ochtendlijke beschouwing van het leven. Aan de hand van oude meesters leiden zij ons door de wondere klankwereld van polyfone meesters van weleer, van schepping tot einde der tijden. Een magische ervaring bij het aanbreken van de dag, in de kerk enkel verlicht door kaarsen en met ligstoelen beschikbaar voor de vroege vogels.
PROGRAMMA:
1. De schepping
Nicolas Gombert (ca. 1495-1560), Missa Sancta Maria Kyrie
Adriaan Willaert (1490-1562), Pater Noster
2. De schepping van de mens
Cristóbal de Morales (1500-1553), Magnificat
Thomas Crecquillon (ca. 1505-1557), Verbum caro
3. De weg te gaan
Alonso Lobo (1555 -1617), Ego Flos Campi
Claude Goudimel (ca. 1500-1572), Bonus et rectus Dominus
4. Tussen hemel en aarde
Pierre de Manchicourt (ca. 1510-1564), Media Vita
Jacobus Clemens non papa (ca. 1510-1555/6), Requiem Offertorium
5. Het einde – Homofone weeklacht
Tomás Luis de Victoria (ca. 1548-1611), Taedet
Cristóbal de Morales (1500-1553), Parce Mihi, Domine
6. De dood – Polyfone rust
Jacobus Clemens non papa (ca. 1510-1555/6), Requiem
Jacobus Clemens non papa (ca. 1510-1555/6), Salvator Mundi
7. Leven na de dood
Cristóbal de Morales (1500-1553), Victimae Paschalis
Pierre de la Rue (ca. 1450-1518), O Salutaris Hostia
SOLD OUT
© Wout Biesmans
Vocem Flentium
Vocem Flentium, opgericht in 2014, is een professioneel vocaal ensemble dat zich toelegt op de rijke polyfone traditie die haar hoogtepunt kende in de vijftiende en zestiende eeuw. Vocem Flentium ontleent zijn naam aan twee woorden uit Versa est in Luctum, een dodenmotet van Alonso Lobo (1555-1617). Die twee woorden (wenende stemmen) verwijzen niet alleen naar de vocale uitvoeringspraktijk, maar ook naar het karakter van het repertoire.
Hoewel polyfonie nu eens intense vreugde, dan weer diep verdriet verklankt, haalt dat laatste gevoel – de melancholie – in deze muziek vaak de overhand. Geen extraverte exuberantie, wel zachte introspectie. Want misschien graaft de melancholie wel veel dieper in onze ziel dan de meest intense vreugde. In een spel van these en antithese leidt de muziek de zangers steeds weer naar een synthese. Zoeken naar dat rustpunt, waarin de stemmen plots harmonisch boven elkaar staan, is de meest natuurlijke manier om de muziek te benaderen.